Jak ciekawość napędza ryzykowne zachowania

„Zastanawiam się, co by się stało, gdyby…”

Większość wielkich odkryć w historii ludzkości została poprzedzona tymi słowami, ale z drugiej strony tak samo jest z niezliczonymi wyjazdami na pogotowie. Miałem przyjaciela w gimnazjum, który bez końca opowiadał tę frazę, a eksperyment, który potem nastąpił, bardzo często kończył się obrażeniami ciała lub przynajmniej zniszczeniem mienia osobistego. „Zastanawiam się, co by się stało, gdybym włożył banana do rury wydechowej samochodu mojego taty” – mawiał. Albo „… gdybym wrzucił do kominka puszkę sera w sprayu”. Albo, przy jednej szczególnie pamiętnej okazji, „… gdybym użył prześcieradła jako spadochronu i skoczył z dachu domu” (na szczęście tylko jedno piętro).

Będąc nieco bardziej ostrożnym młodzieńcem, zwykle wkraczałem wkrótce po tym, jak słowa wyszły z jego ust, aby zapytać go, czy naprawdę uważa, że ​​dobrym pomysłem byłoby przekształcenie jego hipotetycznego pytania w fizyczną rzeczywistość. Od czasu do czasu udawało mi się skierować jego uwagę na jakąś bezpieczniejszą, choć wprawdzie mniej interesującą czynność, ale częściej niż nie, on nalegał na kontynuowanie śledztwa do samego końca, bez względu na konsekwencje. „Muszę się tylko dowiedzieć”, mawiał, jako ostatni argument kończący dalszą dyskusję w tej sprawie.

Podczas gdy mój przyjaciel z gimnazjum był być może niezwykły w jego gotowości do ryzykowania życia i zdrowia, aby przetestować pytania, które nieustannie pojawiały się w jego głowie, nie było nic nadzwyczajnego w jego podstawowym pragnieniu „dowiedzieć się”. My, ludzie, jesteśmy ciekawskimi stworzeniami. Historia ludzkiej cywilizacji jest w istocie świadectwem naszej podstawowej potrzeby poznania. Zbadaliśmy praktycznie każdy centymetr świata, w którym żyjemy, i stworzyliśmy mapę otaczającego go wszechświata przez piętnaście miliardów lat świetlnych. Nasza ciekawość jest podstawową częścią tego, kim jesteśmy jako gatunek.

Aby dowiedzieć się, jak fundamentalna jest ta ludzka potrzeba wiedzy, zespół naukowców przeprowadził niedawno badanie, w którym uczestnicy mieli możliwość zaryzykować porażenie prądem w zamian za zaspokojenie ciekawości „błahej” wiedzy („nie pozorna wartość instrumentalna ”). Wyniki pokazały, że nasze ludzkie pragnienie zaspokojenia naszej ciekawości jest tak silne, że jesteśmy gotowi znieść ryzyko fizycznego bólu, aby to zrobić. Badanie zasugerowało również, że nazwanie naszej nienasyconej ciekawości „głodem” wiedzy nie jest całkowicie metaforyczne, ponieważ motywacja uczestników do zaspokojenia ciekawości łączyła psychologiczna i neuronalna płaszczyzna z fizycznym głodem.

W badaniu uczestnikom przedstawiono „stan ciekawości” w postaci klipów wideo z magicznymi sztuczkami lub pytaniami o ciekawostki, po których następowało „koło fortuny”, które przedstawiało prawdopodobieństwo wygranej lub przegranej. „Zwycięstwo” wiązało się z szansą pokazania, jak wykonano magiczną sztuczkę lub jaka była odpowiedź na pytanie ciekawostki. „Przegrana” wiązała się z możliwością porażenia prądem elektrycznym (uczestnicy właściwie nie byli wstrząśnięci na koniec przegrywanych rund, wierzyli tylko, że tak się stanie). W obliczu tych opcji musieli następnie zdecydować, czy chcą grać, aby zaspokoić swoją ciekawość. Inna część eksperymentu dotyczyła „stanu żywności”, w którym uczestnikom pokazywano zdjęcia jedzenia,

Nic dziwnego, że gotowość uczestników do uprawiania hazardu spadła, gdy wzrosły szanse na przegraną i porażenie prądem elektrycznym – ale do pewnego momentu byli gotowi zaakceptować perspektywę porażenia prądem, aby mieć ciekawość dotyczącą magii sztuczka lub pytanie o ciekawostki spełnione. Ponadto, w porównaniu z ich reakcjami na stan pożywienia, uczestnicy wykazywali równą skłonność do ryzyka porażenia prądem, aby zaspokoić ciekawość lub fizyczny głód. Wyniki sugerują, że ludzie są tak samo skłonni zaryzykować fizyczny dyskomfort, aby zdobyć wiedzę, gdy jesteśmy ciekawi, jak powinniśmy zdobywać jedzenie, gdy jesteśmy głodni.

Aby przetestować hipotezę, że między ciekawością a głodem mogą istnieć neuronowe i behawioralne powiązania, naukowcy przeprowadzili parę eksperymentów neuroobrazowania, w ramach których wykonano skany fMRI mózgów uczestników, gdy zastanawiali się nad decyzją, czy ryzykować elektryczność, czy nie. szok, aby zaspokoić ich ciekawość / głód. Skany ujawniły, że oba typy motywowanego podejmowania decyzji obejmowały obszar mózgu powiązany z nagrodą: „Konkretnie, aktywacja w prążkowiu brzusznym w odpowiedzi na bodźce wywołujące ciekawość i głód przewidywała decyzję o zaakceptowaniu ryzykownej opcji poprzez aktywację prążkowia grzbietowego w fazie decyzji ”.

Badanie ujawnia ogromną siłę, jaką ciekawość wywiera jako siłę motywującą w ludzkich zachowaniach, prowadząc nas, nawet przy ryzyku osobistej krzywdy, do zaspokojenia naszej potrzeby poznania w taki sam sposób, w jaki głód napędza nas do zaspokojenia naszej potrzeby jedzenia. To właśnie skłoniło mojego kolegę z gimnazjum do zaryzykowania kary ze strony rodziców lub wyprawy na pogotowie tylko po to, żeby zobaczyć, co by się stało, gdyby… To też stworzyło największe osiągnięcia ludzkiej cywilizacji w naszej przeszłości i co pozwoli abyśmy stawili czoła największym wyzwaniom, które stoją przed nami w przyszłości.

Bibliografia