Wszyscy wiemy, że około 70 procent powierzchni Ziemi pokrywa woda, co stanowi 361.132.000 km 2 .
Kiedy patrzysz na mapę świata, oceany i morza są łatwe do zidentyfikowania i możesz pomyśleć, że po prostu łączą się ze sobą. Wygląda na to, że istnieje tylko jeden duży ocean, któremu ludzie mieszkający w różnych częściach tego oceanu nadali różne nazwy. Cóż, tak nie jest, w rzeczywistości granice między 5 oceanami świata są niesamowicie wyraźne. Zdziwisz się, gdy dowiesz się, że chociaż zbiorniki wodne są wykonane w całości z tych samych składników, tj. H 2 O , zbiorniki wodne nie zawsze się mieszają.
Jeśli kiedykolwiek przyjrzysz się punktowi, w którym spotykają się dwa największe oceany świata, tj. Ocean Spokojny i Ocean Atlantycki (najbardziej wysunięty na południe koniec końca Ameryki Południowej, zwany Przylądkiem Horn), zachodzi bardzo dziwne zjawisko. Wody Oceanu Atlantyckiego i Pacyfiku nie mieszają się. Jeszcze bardziej spektakularne jest to, że granica między tymi dwoma oceanami jest jak linia między dwoma światami. Ciemniejsze wody Pacyfiku znajdują się obok jaśniejszych wód Atlantyku i wygląda to absolutnie zdumiewająco, ponieważ ta granica ciągnie się do 800 kilometrów, co jest znane jako Pasaż Drake’a.
Dlaczego tak się dzieje? Rzecz w tym, że woda też może być inna. Oceany Atlantycki i Pacyfik mają różną gęstość i skład chemiczny, poziom zasolenia i inne cechy, i to tworzy między nimi barierę, utrudniając im mieszanie się. Po różnicy kolorów można łatwo rozpoznać, że wody obu oceanów są dalekie od tego samego.
Granice między dwoma zbiornikami wodnymi o różnych cechach fizycznych i biologicznych znane są jako linie oceaniczne. Jednym z najbardziej spektakularnych typów kliniki oceanicznej jest haloklina. Kiedy spotykają się dwa zbiorniki wodne o znacząco różnym zasoleniu, powstaje haloklina, gdy zbiorniki wodne nie mieszają się, co jest spektakularne i to właśnie widzimy, gdy spotykają się Ocean Atlantycki i Spokojny. Zjawisko to odkrył słynny odkrywca Jacques Cousteau, gdy nurkował głęboko w Cieśninie Gibraltarskiej.
Halokliny pojawiają się, gdy woda w jednym oceanie lub morzu jest co najmniej 5 razy bardziej łupkowa niż w drugim. Teraz możesz argumentować, że zgodnie z podstawowymi prawami fizyki, gęstsza ciecz powinna mieć niższą, a mniej gęstą ciecz wyżej. Zgodnie z tą teorią, woda z Oceanu Spokojnego powinna płynąć nad Oceanem Atlantyckim, tzn. granica między dwoma oceanami wyglądałaby nie jak linia pionowa, ale jako linia pozioma. Ale najwyraźniej tak nie jest. Dlaczego więc tak się nie dzieje?
Odpowiedzią na to jest połączenie dwóch efektów. Po pierwsze, różnica w gęstości między wodą z Oceanu Atlantyckiego i Oceanu Spokojnego nie jest tak duża, że jedna z nich schodzi, a druga podnosi się. Wystarczy jednak zapobiec ich mieszaniu.
Drugim powodem jest bezwładność. Jedna z sił bezwładności zwanych siłą Coriolisa, wpływa na ruch obiektu. Jednym z przykładów wpływu siły Coriolisa jest rotacja Ziemi, gdy Ziemia się obraca, na wszystkie poruszające się obiekty na Ziemi oddziałuje siła Coriolisa, zbaczając z ich kursu. W rezultacie obiekt na powierzchni Ziemi nie porusza się w linii prostej, ale odchyla się zgodnie z ruchem wskazówek zegara na półkuli północnej i przeciwnie do ruchu wskazówek zegara na półkuli południowej. Z tego powodu kierunek przepływu zbiorników wodnych w Oceanie Atlantyckim i Pacyfiku jest inny. Nie pozwala też im się mieszać.
Inną ważną różnicą między wodą obu oceanów jest siła połączenia cząsteczek lub wytrzymałość na rozciąganie powierzchni. Oba oceany mają zupełnie inną wytrzymałość na rozciąganie powierzchni, a także nie pozwalają im się mieszać.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Zapraszamy do naszego serwisu ponownie!
trendowaci.com