Mario Vargas Llosa to twórca wszechstronny. W jego dorobku znajdziemy zarówno książki oparte o prawdziwe historie i postaci świata władzy, kultury, show biznesu, ale i zwykłych ludzi, o niezwykłych, skomplikowanych historiach. Llosa w mistrzowski sposób pisze o polityce, pieniądzach, władzy, a także o miłości, przyjaźni i zdradzie. Godnym uwagi jest także sam rytm jego powieści, w którym niejednokrotnie mieszają się czasy narracji, wypowiedzi bohaterów czy kontekst narratora, co wymaga od czytelnika skupienia i wytrwałości, które autor wynagradza bogactwem fabuły.

Skąd Llosa czerpie inspiracje? Z własnego, niezwykle bogatego życia, w którym, oprócz bycia fenomenalnym pisarzem, zdążył być dziennikarzem, zaręczonym i zakochanym w swojej starszej ciotce (“Ciotka Julia skryba” 1977 r.), niedoszłym prezydentem Peru (“Jak ryba w wodzie” 1993 r.), biednym paryskim studentem, uchodźcą politycznym, młodym żołnierzem (“Miasto i psy” 1963 r. ), a przede wszystkim kochającym, romantycznym mężczyzną (“Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki” 2006 r.).  Do największych jego powieści, oprócz wskazanych powyżej należą: “Rozmowa w Katedrze” z 1969 roku, “Święto Kozła” z roku 2000 czy “Pantaleon i wizytantki”, w których obnaża mechanizmy władzy i terroru Ameryki Łacińskiej drugiej połowy XX wieku.

W uznaniu jego zasług dla literatury, nie tylko południowoamerykańskiej, Mario Vargas Llosa został uhonorowany literacką nagrodą Nobla.